Russian Maffia and cows on the highway

Hallo lieve allemaal,

Hoe gaat het daar in het koude Nederland? Hier eindelijk weer een update vanuit Aus. Het is veel te lang geleden, maar ik had zoals gewoonlijk bijna nooit internet.

Intussen is er vreselijk veel gebeurd. Ik ben op diverse roadtrips gegaan door heel Victoria. Ik had keer op keer een geweldig team en heb ontzettend veel nieuwe vrienden gemaakt. De ene roadtrip zat ik in de outback in een villa met een meer in de achtertuin, een sauna, pooltafel, jacuzzi, en kangoeroes waar je ook maar om je heen keek. De andere keer zat ik weer in een caravanpark, en weer een andere keer in een normaal woonhuis. De baas betaalde altijd de accommodatie voor door de week, maar dat betekende in mijn geval dat ik in het weekend altijd dakloos was. In het begin vond ik dat heel spannend en soms ook wel lastig. Meestal sliep ik in iemands auto of in het busje van de zaak. Later verbleef ik vaak bij mijn baas in huis, dat was heel aardig. Toen ik ongeveer op de helft van mijn tijd zat in het bedrijf kwam er een crisis. Een aantal teams hadden fraude gepleegd en zo'n 75 procent van het bedrijf werd ontslagen, waaronder veel vrienden van mij. Het was een groot gekkenhuis en er was sprake van een schuld van 80.000 dollar die mijn baas aan de Russische maffia zou moeten betalen. Mijn leven leek net een foute actie film op dat moment. De Russische Maffia bleek uiteindelijk overdreven, maar mijn baas is het moeder bedrijf wel 80.000 dollar schuldig. Het was een stressvolle tijd, maar gelukkig had ik veel aan de mensen die wel over waren.
Ik heb in mijn tijd in Melbourne vrienden voor het leven gemaakt en ontzettend veel gelachen. Door mijn werk ontmoette ik super veel interessante mensen en heb ik veel geleerd over de echte Australiërs. Ik was behoorlijk goed in mijn baan en de baas was erg blij met mij. In mijn laatste week kreeg ik samen met iemand anders de leiding over een team. Dat ging super goed en ik vond het erg leuk om mensen te trainen.

De ochtend dat ik Melbourne verliet bracht de baas mij naar het vliegveld. We hebben afgesproken dat ik weer terug kom naar Melbourne als ik klaar ben mij reizen. Dan heb ik nog 3 weken voordat ik terugvlieg naar Nederland. In die tijd zal ik weer voor hem werken. Mijn vlucht verliep goed en ik mocht gratis bij de nooduitgang zitten wat inhield dat ik heel veel beenruimte had. Wel moest ik een paar veiligheidsvragen beantwoorden en bereid zijn de crew te helpen in het geval van een noodlanding.
Eenmaal in Cairns aangekomen stonden Charon en Rinku (haar vriend) mij op te wachten. Wat was ik blij om hun weer te zien! En Cairns voelde echt als thuiskomen, heel vreemd. De tropische hitte was wel weer een klap in mijn gezicht.
Na heel wat gedoe konden we eindelijk onze campervan ophalen. Het was een grappig met kangoeroes beschilderd busje met overal deuken erin. Die middag vertrokken we nog richting Palm Cove waar we de nacht zouden doorbrengen. Het was een prachtig strand met uitzicht op verschillende eilanden in de oceaan.
De dagen die daarop volgden zijn we verder naar het noorden afgereisd. Het is een afgelegen gebied waar je bijna geen mens op de weg ziet, en waar je ook geen bereik hebt. Toen we autopech kregen voelden we ons ook best wel verloren. Gelukkig hebben 2 mannen ons geholpen om het busje weer aan de praat te krijgen en waren we redelijk snel weer op pad. Er is enorm veel gebeurd en ik heb super veel gezien maar een paar hoogtepunten tot nu waren voor mij toch wel het krokodillenpark en Cape Tribulation. In het krokodillenpark zagen we hoe ze de krokodillen met de hand voerden. Ook heb ik een babykrokodil vastgehouden. Dat was zo fantastisch! Verder hebben we nog met kangoeroes en slangen geknuffeld en maakten we een boottocht over een rivier die helemaal vol zat met gigantische zoutwater krokodillen. De parkleider hield een stok met een kip uit de boot waar ze op af kwamen. Het was zo geweldig om te zien hoe ver deze dieren uit het water kunnen springen om hun prooi te vangen. Ik was letterlijk nog geen 5 cm verwijderd van 1 van de meest ontwikkelde roofdieren op aarde. Echt heel indrukwekkend. Verder naar het noorden zijn we door de jungle naar Cape Tribulation gereden. Dat is een plek waar de jungle de oceaan ontmoet. Het is absoluut een van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. Daar hebben we over het strand gelopen en heerlijk in de zee gezwommen. We waren helemaal alleen! Er zijn niet veel mensen die zo ver noordelijk reizen, met name omdat er geen steden te vinden zijn. Ik wilde het toch echt doen en het is de moeite waard gebleken. Onderweg hebben we de meest bizarre dingen gezien; koeien op de snelweg, wilde paarden, kangoeroes, slangen, wilde varkens, honden, onbegaanbare wegen, prachtige bergen, sterrenhemels die met geen pen te beschrijven zijn, meters hoge watervallen en hele bijzondere mensen.
Inmiddels reizen we weer in zuidelijke richting en gisteren zijn we aangekomen in Tully, het plaatsje waar we op de bananenboerderij hebben gewerkt. We blijven hier een paar dagen om afscheid te nemen van onze vrienden hier.

De einddatum komt langzaamaan in zicht en dat is een heel dubbel gevoel voor mij. Op dit moment zit ik in een familiecrisis waar ik de helft niet van mee krijg omdat ik aan de andere kant van de wereld zit. Ik zou nu graag bij mijn familie zijn om steun van hen te ontvangen, maar aan de andere kant wil ik echt niet weg uit Australië. Voor mij is Australië thuis en ik zou hier heel graag willen wonen. We zullen zien hoe het loopt, ik heb in ieder geval veel zin om jullie weer terug te zien!

Heel veel liefs vanuit Down Under,
Nesa (my new Aussie name)