At world's end

Kia Ora everybody!

Hopelijk gaat alles goed met jullie? Ik heb een ongelooflijk fantastische vakantie in Nieuw Zeeland gehad, dus ik heb genoeg te vertellen!

De ochtend van mijn vertrek werd ik door een shuttle om 6.45 opgehaald om naar het vliegveld te gaan. In 40 minuten waren we er al dus ik kon lekker op tijd inchecken. Alles ging goed, al vind ik al die controles wel heel veel. Maar ja, ik ben dan ook in Aus. Met een simpel vliegtuig van Jetstar vlogen we in 3 uur naar Auckland, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Wat een lelijke stad! Haha, ik meen het: het is geen mooie stad. Maar goed, ik ben dan ook Sydney gewend. Daarbij maakt de rest van Nieuw Zeeland het meer dan goed! Wat een land zeg...
Vanaf het vliegveld liep ik zo door naar de shuttle die me wegbracht naar m'n eerste hostel. Pff dat is wel even wennen voor een simpel meisje uit Twente! Na een half uurtje geshockeerd te zijn had ik me al aardig aangepast en ging ik lekker de stad in. Ik sliep bij 3 Duitse meisjes die me de volgende dag uitnodigden om met hun te eten. De eerste avond had ik bij de Mac gegeten dus het leek me wel een goed idee om te gaan koken. Het was heel gezellig met hun. Ik ben die dag ook nog naar Devonport gegaan met de ferry en heb daar een heuvel beklommen. Van daaruit had je een mooi uitzicht over de zee en de stad.

Maandag, het was zo ver: m'n tour ging beginnen. 's Ochtends vroeg werd ik door de bus opgehaald vanaf m'n hostel. We hebben die dag verschillende stops gemaakt maar de leukste was bij Hobbiton, de set van Lord of the Rings. Wat een prachtige omgeving! Overal waren groene heuvels met witte schapen met lammetjes. Echt net zoals in de film. Ik heb daar ook nog het beroemde L&P gedronken, een frisdrank die wereldberoemd is in Nieuw Zeeland.
We reden door naar Roturua waar we zouden overnachten. Ik had al een heel leuk meisje ontmoet met wie ik boodschapjes had gedaan in een gigantische supermarkt. Roturua stinkt naar rotte eieren vanwege de thermische activiteit onder de grond. Je ziet er overal veel stoom uit de grond komen, heel bijzonder. Die avond gingen we naar de Maori stam. We werden opgehaald door een Maori die ons naar het dorpje bracht. Hij leerde ons onderweg veel Maori woorden en zinnetjes. Toen we daar aankwamen kregen we een welkomstceremonie waarbij je niet mocht lachen, praten of bewegen. Dat is heel lastig als je eigenlijk een beetje bang bent. Nadat we hadden afgesproken dat we in vrede kwamen mochten we het dorpje in. Daar konden we verschillende gebruiken van de Maori's bekijken en we mochten ook meedoen. Ik deed mee in een vrouwendans met hele vreemde bolletjes. Daarna kregen we Hangi te eten: eten dat onder de grond gekookt is. Het smaakt dan ook naar grond. Maar er was ook veel ander eten en dat was heel lekker. Verder hebben we nog meer ceremonies gezien en naar liederen geluisterd. Deze mensen zijn zo bijzonder en gastvrij! Ik heb echt enorm veel respect voor hun cultuur gekregen. Het was echt geweldig!
Op de terugweg namen we afscheid van de chauffeur met een hongi: een afscheidsgroet door neusje neusje te doen. Dat was heel bijzonder want hij keek je recht in de ogen.

De volgende dag was ook geweldig. 's Ochtends werden we door een shuttle opgehaald om naar Thermo wonderland te gaan. Daar was een enorme geiser: Lady Knox. Die spoot tot 20 meter de lucht in. Ook waren er zwavel meren in alle kleuren. Het is zo fascinerend om te zien wat er allemaal in onze aarde gaande is en wat eruit komt! Er waren ook kokende modderpoelen waarin je de mooiste vormen kon zien. Heel gaaf. Het was ook heel gezellig met het meisje die ik had ontmoet. Ik ben die avond met haar uit eten geweest in Taupo, heerlijk was dat. Natuurlijk stond pizza met zalm op het menu want dat blijft zelfs aan de andere kant van de wereld m'n favoriet.

En daar was dan de dag die voor mij zoveel zou gaan betekenen. Ik had besloten de glowwormcaves over te slaan zodat ik de Tongariro crossing kon doen. Een tocht van 19,4 km door de bergen. Het is een enorm zware tocht maar ik voelde dat het de moeite waard zou zijn.
Na honderd keer gedacht te hebben:' ik kap hier mee, ik kan dit niet', na compleet uitgeput en met een rood hoofd naar boven te zijn geklommen en na enorme hoogtevrees boven de riggels en afgronden te hebben overleefd kwam ik aan bij de Lakes. Prachtige felblauwe meren midden in de bergen. Overal lag sneeuw en het was zo sprookjesachtig! Daar gingen we (het meisje en een jongen die ik had ontmoet) even lunchen. We zaten een beetje vermoeid voor ons uit te kijken en toen gebeurde het: de vulkaan voor ons barstte uit! Ik kon m'n ogen niet geloven en na dat honderd keer gezegd te hebben drong het tot me door dat ik echt bij een vulkaanuitbarsting was. Dit is iets wat is zo graag nog een keer wilde meemaken maar ik wist dat de kans enorm klein zou zijn. De chauffeur had die ochtend er nog grappen over gemaakt over wat je zou moeten doen in het geval van een uitbarsting. Hij voegde er aan toe dat die kans 00000000000.1 was. Nou en daar stond ik dan. Voor die prachtige Te Maari die er een werkelijk spektakel van maakte. Er was een cameraploeg aanwezig die me een microfoontje opdeed en me ging interviewen over vanalles ik wist niet wat me overkwam. Echt zo onwerkelijk was het. Nog onwerkelijker was het dat ze me met een droog hoofd vertelden dat we terug moesten. Ik keek om naar de berg die ik net beklommen had en ik kon wel huilen. We hadden het zwaarste stuk net gehad! En die helling was zo stijl geweest dat ik hele stukken op m'n kont naar beneden was gegaan. Hoe kon ik dan ooit omhoog klimmen? Ik heb dan ook geen idee waar ik de kracht en de moed vandaan heb gehaald om weer naar boven te klimmen maar ik was er toch echt. Na bijna 9 uur gelopen te hebben kwamen we terug bij de ingang van het nationalpark. Natuurlijk was onze bus er niet meer en het duurde zo lang voordat we terug konden! M'n hostelbed op 3 hoog boven iemand anders voeteneinde konden me na die dag niets meer schelen. Ik viel in een comaslaap.

De volgende dag had ik enorme spierpijn maar dat was niet zo erg want we hadden een lange busrit voor de boeg. We gingen namelijk naar Wellington, een stad in het zuiden van het Noorder eiland. Die dag zijn we nog even de stad ingeweest en hebben daarna wat gegeten. 's Avonds gingen we uit wat ook gezellig was. Gelukkig kon ik de volgende ochtend uitslapen. Toen ben samen met het meisje naar het museum Te Papa gegaan wat heel leuk was! Die avond moest ik afscheid van haar nemen omdat ze naar het Zuider eiland ging. Dat viel me wel heel zwaar, ze was echt een vriendin geworden in die korte tijd.

's Ochtends zat ik weer vroeg in de bus terug naar Taupo. We maakten een stop bij een reservaat voor Kiwi's (een soort vogels). Nou, ik heb er een nieuw lievelingsdier bij. Vooral de zeldzame witte Kiwi vind ik helemaal geweldig. Het is net een voetbal met pootjes! 's Avonds ging ik nog wat met de buschauffeur drinken en toen op tijd naar bed. Helaas sliep ik bij 7 mannen op de kamer, maar ik heb het overleefd.

Die dag erop gingen we terug naar Auckland. Het was een enorm lange busreis en ik heb daarna ook niet veel meer gedaan.
M'n laatste echte dagje in Auckland ben ik nog met 2 meisjes naar een vulkanisch eiland gegaan met de ferry. Rangitoto heet het en het is heel bijzonder. Overal ligt vulkanisch gesteente en er woont helemaal niemand. 's Avonds heb ik ook van hun afscheid moeten nemen want de volgende dag vloog ik alweer terug naar Sydney. De vlucht ging goed, maar ik kreeg enorm last van heimwee. Dat is nog niet veranderd helaas, maar gelukkig kan ik terug kijken op een prachtige vakantie!

Sommige mensen zeggen dat Nieuw Zeeland het mooiste land ter wereld is. Tot nu toe ben ik het daar mee eens, maar ik kom er nog op terug. Ik heb tenslotte nog niks van Australië gezien.

Heel veel liefs en kusjes, ik mis jullie.
Ster